drapieżne

rodzina : jastrzębiowate


Bielik amerykański

Bielik amerykański (Haliaeetus leucocephalus) – gatunek drapieżnego ptaka z rodziny jastrzębiowatych (Accipitridae), występujący w Ameryce Północnej. Jako symbol narodowy Stanów Zjednoczonych jest najbardziej rozpoznawalnym północnoamerykańskim ptakiem. Zasięg występowania obejmuje Kanadę i Alaskę, 48 „kontynentalnych” stanów USA oraz Meksyk. Jest spotykany nad otwartą wodą w pobliżu dużych zbiorników wodnych (np. jezior) lub nad oceanem. Gniazda zakłada na starych drzewach. Wyróżnia się dwa podgatunki.

Haliaeetus leucocephalus to duży ptak o długości ciała od 71 do 96 cm, z rozpiętością skrzydeł od 168 do 244 cm, oraz wagą od 3 do 6,3 kg. Samice o około 25% większe niż samce. Upierzenie ciała dorosłych osobników jest brązowe, mają białą głowę i ogon, jasnożółte tęczówki i szpony oraz mocno zakrzywiony dziób. Podrostki całkowicie brązowe poza żółtymi stopami. Samce i samice identyczne pod względem upierzenia. Żywią się głównie rybami, ale są konsumentami oportunistycznymi. Polują na ryby, wykorzystując lot opadający i wyciągając je z wody za pomocą szponów. Osiągają dojrzałość płciową w wieku czterech lub pięciu lat. Na wolności dożywają do lat trzydziestu, ale zwykle żyją dłużej w niewoli. Budują największe gniazda ze wszystkich ptaków występujących w Ameryce Północnej. Głębokość konstrukcji dochodzi do 4 metrów, szerokość do 2,5 metra, waga do 1 tony.

Pod koniec XX wieku gatunek był na skraju wymarcia na terenie Stanów Zjednoczonych (z wyjątkiem Alaski, gdzie jego populacja rosła, podobnie jak i w Kanadzie), ale obecnie jego populacja utrzymuje się na stabilnym poziomie i ma wkrótce zostać usunięty z rządowej listy zagrożonych gatunków. 12 lipca 1995 bielik amerykański został oficjalnie przeklasyfikowany przez „United States Fish and Wildlife Service” z kategorii „Endangered” (zagrożony wyginięciem) na „Threatened” (narażony na wyginięcie). 6 lipca 1999 zapoczątkowano inicjatywę To Remove the Bald Eagle in the Lower 48 States From the List of Endangered and Threatened Wildlife („Zdjęcie bielika amerykańskiego z listy zagrożonych gatunków na terenie 48 stanów USA”). Został usunięty z tej listy 28 lipca 2007.mnn

Orzeł przedni, zys (Aquila chrysaetos) – gatunek dużego ptaka szponiastego z rodziny jastrzębiowatych (Accipitridae) zamieszkujący północną Afrykę, środkową Azję, Amerykę Północną i Europę.

To jeden z najbardziej majestatycznych gatunków szponiastych. Upierzenie u osobników dorosłych całkowicie brązowe. Dziób żółty, czarno zakończony. Samice są większe od samców. W Polsce drugi co do wielkości (po znacznie częściej spotykanym bieliku) ptak drapieżny i największy przedstawiciel plemienia Aciipitrini.

Najsilniejszy europejski orzeł. Chwyta też gryzonie. Lokalnie wyspecjalizowany w polowaniu na konkretne ofiary. Pomimo mniejszych rozmiarów, w walce zwykle pokonuje większego od siebie bielika zwyczajnego.

Gniazduje na niedostępnych półkach skalnych w górach oraz na drzewach na nizinach. W Polsce wokół takich miejsc należy wyznaczać strefę ochronną, ponieważ niepokojenie podczas lęgów stanowi poważne zagrożenie dla tego gatunku. Zazwyczaj przeżywa tylko jedno, starsze pisklę.

W locie osiąga prędkość do 160 km/h, choć zwykle lata z prędkością znacznie mniejszą, średnio 48 km/h. W nurkowaniu z dużej wysokości osiąga prędkość do 320 km/h.

 Sokół wendrowny

                 

Duży sokół, mniej więcej wielkości wrony (długość ciała 38-45 cm, rozpiętość skrzydeł 90-105 cm). Samice są wyraźnie większe i cięższe od samców. Sylwetka w locie charakteryzuje się stosunkowo długimi, zaostrzonymi na końcu i dosyć szerokimi u nasady skrzydłami, wydatną piersią i średniej długości ogonem. Lot jest bardzo energiczny i, zwłaszcza w czasie polowania, szybki. Wierzch ciała dorosłych (od jesieni 2. kalendarzowego roku życia) ptaków jest łupkowoszary, przy czym najciemniejsze są lotki, góra grzbietu i przede wszystkim głowa, za to kuper jest wyraźnie jaśniejszy. Spód jest białawy (zwłaszcza pierś) z drobnymi ciemnymi plamkami i poprzecznymi prążkami. Z boków głowy uwagę zwraca wyraźna ciemna podłużna plama skierowana od nasady dzioba w dół (tzw. wąs) i kontrastująca z białawym policzkiem. Palce, skok, woskówka i obrączka oczna są u dorosłych osobników żółte. Młode sokoły wędrowne są generalnie bardziej brązowawe z wierzchu, a od spodu rysunek na tułowiu układa się w raczej podłużne drobne plamki. Niektóre młode mogą mieć też nieco jaśniejszą głowę. Palce i skok są u nich zielonkawożółte, a woskówka jest początkowo jasno niebieskawa. Na wolności sokoły wędrowne mogą dożywać ok. 18 lat.

Jastrząb
(Accipiter gentilis)

 Długość ciała: samiec - 48-58 cm, samica - 60-66 cm. Średniej wielkości ptak drapieżny o stosunkowo krótkich skrzydłach i długim ogonie. Ubarwienie szarobrunatne z wierzchu, białe od spodu z gęstymi, ciemnymi prążkami, ogon szeroko pręgowany. Samiec jest wyraźnie mniejszy od samicy. Prowadzi skryty tryb życia, rzadko krąży. Poluje najczęściej z zasadzki. Jest zwinny i potrafi schwytać ofiarę nawet wśród gałęzi.